Orwell ve Huxley, distopya edebiyatının iki dev ismi. Biri 1984 ile totaliter bir devletin bireyi nasıl yok ettiğini anlatırken, diğeri Cesur Yeni Dünya ile bireyin, özgürlükten gönüllü olarak nasıl vazgeçtiğini gösterir. Birbirlerine hem düşünsel olarak yakındırlar hem de birbirlerini doğrudan etkilemişlerdir.

Huxley, Orwell’in hocasıdır. Orwell, Eton Koleji’nde öğrenciyken Huxley ona kısa bir süre Fransızca dersi vermiştir. Yani ilişkileri yalnızca fikirsel değil, tarihsel olarak da birbirine temas eder. Orwell, teknolojik baskıyı açık şiddetle birleştirirken; Huxley, bireyin hazla uyuşturulduğu, gönüllü köleliğin hüküm sürdüğü bir sistem tahayyül eder. İki sistem de aynı sonuca varır: özgür bireyin yok oluşu.

Huxley, Orwell’in 1984’üne yazdığı mektupta şunu söyler: “Senin geleceğin gerçekleşebilir ama benim anlattığım geleceğin daha muhtemel olduğunu düşünüyorum.” Günümüz dünyasına bakınca, her ikisinin de haklı çıktığını görmek mümkün. Bir yanda sansür, gözetim ve korku; diğer yanda haz, dikkat dağınıklığı ve gönüllü teslimiyet…

Kısacası, Orwell ve Huxley birbirini reddetmez. Aksine, bir bütünün iki yarısı gibidirler. Biri baskıyı dıştan, diğeri içten anlatır. Her ikisi de bizi uyarır: Eğer dikkat etmezsek, özgürlüğümüz elimizden alınmayacak — biz onu kendimiz bırakacağız.