Hazır KPSS’den öğretmen atamaları üzerine konuşurken, yurdumun atanamayan güzide öğretmenleri, devletin yetersiz politikaları yüzünden, özel eğitim kurumlarında emeğinin karşılığını alamadan, üç kuruş maaşla çalışmak zorunda bırakılıyor. İş bulma ümidiyle kapısını çaldığımız özel kurumlar ise, eğitimi bir hizmetten ziyade ticarete dönüştürmüş durumda. (Ticaretin başkenti ♥️)

Buradan sonrasını bir fıkra ile anlatacağım…

Özel eğitim kurumları, ahh o özel eğitim kurumları :) “Eğitim” adı altında yalnızca ekonomik çıkar peşinde koşarken, öğrencileri, velileri ve en çok da öğretmenleri sömürüyor. Görüşmeye gittiğim bir kurum: “Burası bir ticarethane hocam, öğrenciyi elde tutmak için rol yapacaksınız. Öğretmen kimliğinizi bir kenara bırakın, idealist öğretmenler eskide kaldı.” Ayy, tüylerim diken diken oldu! Hâlâ kulaklarımda çınlıyor bu sözler. Düşünsenize, öğretmenliği meslek olarak seçmiş, çiçeği burnunda, bir nesli yetiştirmeye aday birine, “İdealist olmayın” deniyor.

Tabii bir de işin işe alım kısmı var… Her görüşmeye gittiğimde “En az 2-5 yıllık deneyim” (yeni mezun nerde yapacaksa o deneyimi) beklentisinin ötesinde, “Hocam ben sizi öğrenci sanmıştım yağvv” (şimdi ismini vermek istemiyorum belki tekrar cv bırakırım) gibi esprili ancak yıpratıcı sözlerle karşılandım.

Kayseri’de özel eğitim kurumları fıkrası bu kadar… Ama ben gülmedim.