Viktor Frankl'ın "İnsanın Anlam Arayışı", insan ruhunun en karanlık derinliklerine, Nazi toplama kamplarının akıl almaz dehşetine yapılmış sarsıcı bir yolculuktur. Ancak bu kitap, yalnızca bir hayatta kalma mücadelesi anlatısı değildir; aynı zamanda insan varoluşunun en temel sorularından birine, "acı ve kayıp karşısında yaşam nasıl anlamlı kılınabilir?" sorusuna verilmiş derin bir yanıttır. Frankl, bir psikiyatr ve kamp esiri olarak, insanlık onurunun ayaklar altına alındığı, her türlü maddi ve manevi dayanağın yitirildiği bu cehennemde, bazı tutsakların yaşama tutunmasını sağlayan gücün ne olduğunu gözlemler. Gördüğü şudur: Dış koşullar ne kadar acımasız olursa olsun, insanın elinden alınamayan son bir özgürlük vardır; o da içinde bulunduğu duruma karşı takınacağı tavrı seçme özgürlüğüdür. Yaşama anlam katan şeyin, geleceğe dair bir umut, sevilen birinin hayali, tamamlanmayı bekleyen bir görev ya da en basitinden, çekilen acıya onurlu bir şekilde katlanma iradesi olabileceğini keşfeder. Frankl, insanın temel motivasyonunun haz arayışı (Freud) veya güç istenci (Adler) değil, bir "anlam istenci" olduğunu savunur ve bu gözlemler üzerine kendi psikoterapi ekolü olan Logoterapi'yi geliştirir. "İnsanın Anlam Arayışı", trajedinin ortasında bile insanın anlam yaratarak ayakta kalabileceğini, en zorlu şartlarda dahi yaşamın potansiyel bir anlam taşıdığını ve bu anlamı bulmanın insanın kendi sorumluluğu olduğunu anlatan, umut ve direnç dolu, unutulmaz bir eserdir. İnsan ruhunun kırılganlığı kadar, direncini ve anlam yaratarak acıyı aşma gücünü de gözler önüne serer.