Nostalji, güzel bir yalancıdır. Sana yalnızca en parlak anları gösterir. Her şeyin neden bittiğini ise gizler. Eski fotoğraflarda gezinir, geçmiş konuşmaları yeniden düşünür ve kaybettiklerinin şu ankinden daha iyi olduğuna kendini inandırırsın.

Ama anılara tutunmak seni iki dünya arasında hapseder. Bedenen buradasındır ama zihinsel olarak artık var olmayan anlarda yaşarsın. Bugünü, hayatlarına devam etmiş hayaletlere veriyorsun.

En zor gerçek ise şudur: Genellikle yalnız hatırlarsın. Sen her ayrıntıyı çözümlemeye çalışırken, onlar artık seni içermeyen yeni hikâyeler yazmışlardır. Onlar, senin hala tutunduğun şeyi bırakarak huzur bulmuşlardır.

Zihnin geçmişte yaşamak için tasarlanmadı. O tam şimdi için yaratıldı; yeni bağlar kurmak, iyileşmek ve geçmişin ötesine geçmek için.