~5 dakikalık veda~

Bir yıkımın hikayesi bu: bir umudun yıkılışı. Bir kışın hikayesi bu: soğuk bir ayrılık ile gelen. -Ama en çok da vedasız bir ölümün, yalnız bir vedanın, yanan bir sigaranın 5 dakikada sönüşünün hikayesi bu.-

~Dakika 1: Kim bu suçlu?~

Niye verdin o sigarayı bana baba? Çözüm olacak denmez miydi: Beni öldüren düşüncelerime o anda.

Düşünmeden belki de: Bir huzurun anlık arzusuyla. İlk nefes ile gelen heyecan ve korkuyla.

Soruyorum her seferinde: kim o suçlu; Sen misin baba: bana o sigarayı veren? Sen misin hayat: üstüme o acıyı yıkan? Sen misin ben: o yüzleşmeden korkan?

Bu kadar basit miydi dertlerimiz, -ölümün kara gecesi karşısında korkan.-

~Dakika 2: Doğan bir umut.~

Bana doğan bir umut: dumanla sarılmış o akşamın sevdası, ufuksuz denizin doğan kızıl güneşi.

Küçüklerin büyük edişiydi o gece, Yorgun ve uzun bir sabahın ilk ışığı: Büyük bir sevdanın ilk tohumu.

Hangi rüzgar atmıştı ki seni oraya, Kim kıymıştı soğuk gecede yalnız başına bırakmaya? Oysa fazla değil miydi bu şehire iki üzgün, hele ki ardına kızıl güneşi bırakan o geceye?

O gün unuttum belki de, tüm o dertlerim sen ile.

~Dakika 3: Ütopyanın baharı.~

Bir ütopyaydı o baharım: kızıl güneşin ilk baharı, Gönlümde açan çiçeklerin o ilk baharı.

Sarhoş gecelerin renkli oyunları, Küçük rastgelişlerin büyük aşkları. Uzun o gecenin o kısa sabahı.

İki yürekte kayboluşta olan bir acı, İki yürekte yükselmiş ağacın tatlı nektarları İki yürekte birleşmiş sigaranın dumanı. Dumanlı günlerin o iki aşığı.

O karanlık gecenin son çığlığı, ve o çığlığa karışmış zamansız bir huzur. -bir hayal, bir ütopya-

~ Dakika 4: Ayrılığın erken tohumları.~

Erkenci kuşların ilk haberi bu, Kışın ilk soğukluğu, Büyük sevdanın ilk ayrılığı:

Bitmiş acıların geri dönüşünün sesi, bitecek cilvenin son adımları: Erkenci kuşların ilk haberi.

Bir intiharmış meğer: Her nefeste ölümümü çağıran. Oysa küçük dertlerimin büyük korkusuymuş bu: Her nefeste ölümümü çağıran

Ve ayrılığın ilk çalan çanları, kara akşamın yuttuğu son umut ışığı.

~Dakika 5: 7 gün.~

Gece ile kararan hayatımın son anı, Solmuş bu gülün son anı Ve sigara ucunda yanmış bu aşkın son anı.

Hastanede geçmiş 7 günüm: Nefes alamayacak yorgun düşmüş bir ciğer, Ayrılığın korkusu ile bitap düşmüş bir kalp.

Önce boyamış kapkara hayatımı beyazlara, Uçurmuş adeta ütopyaya, Almış o geceden acımı; Geliyor şimdi beni senden almaya. Ve son sözlerim olsun bunlar,

Son nefeslerimin haykırışları olsun bütün bunlar. -Acımın son damlası ve hayatımın son noktası-

~Egehan KAHRAMAN~