hicran her evden damıtırken kendini saatlerce bekleyen bir sevdaya dönüştürdü gözyaşları azı azımsanmaz, çoğu umursanmaz her yara birer birer isyan ederken sızlarken evvela dönüşü göze alamazdı uzak bu iş bana der yarıladığı o yoldan geriye döner giderdi. anlamsız işe yaramayan bir iç çekiş renkli sokakların, ağrılı hikayelerine kasveti çekerdi çekilen her kasvet kara dumanlara döner çıkardı hakim olan sessizlik yeni bir hikayeye daha evrilirdi yeni bir belaya daha bulaşmadan..