ELCEVAP

Kurumuş ajanda sayfaları arasında hiyeroglif bir yazıt Her mürekkep darbesinde inatçı gözyaşlarının kabarık resmi Tiratların yankısı sürünürken uçurumlarda “Koşullu huzur, huzur değildir” demeyi unuttum başındayken ömrün Ne kimse tahtımdan edebilirdi beni Ne de yırtınırdım iradem dışı müesseseler nezdinde Ortanca nesil olmanın yıkık buhranı Sildim desem de yalandır hatıralardan her hatırayı Ve şamdak ayısından bir pençe, yüzümde akan kanlar Diriliş ezgisinden bir feryat koparmakta hangi fayda var Suale cevap kolaydı ama Optik kağıdı masamda değil sandım, sanıyordum Zanlardan berbat bir zan taşıdım zannediyordum Belki öyle, belki değil

Pus kavanozundan gece yarısına çıkarılır bir şiir Kir ve pislik koktukça koltuk aralarından silik yüzük Hacizi damgalar sandım ruhuma, gariban tüzük Ama emir ki bir yerden, büyük yerden Gündüzlere yabancılaştım, evlat edindim seherden Ve hala özgürlük kezbanıyla kol kola adımlar kaderim Elinde mermisiz piyade tüfeği bulunduran masum bir erim Nöbetteyim Ne vatan kurtulur yaftalarımdan Ne de hainiyim yatmış olduğum kundağın Sormayın beni bana Suale cevap var elbet ama ben bir garip muallakta

Merhaba faslı için geç ve hoşçakala daha çok uzağız Kıvran dur ey sefil, kıvran dur yüce kral Şimendiferle sırtlanan birkaç keder yükü var Hokkabazı mı eksik bu sirkin Yutuyor şerbeti nabza göre bu topal sürü Çoban olamayacak kadar yumuşak Ve kurt olmayacak kadar namuslu Ama gurur bulutundan bir yaş indiremeyecek kadar da aciz Nerede basiret, nerede fazilet Ve nerede şiir, bu satırlara işlenmiş Monolog karikatürü olmuş ahenkli betimlemeler Kuralsızlığı kural mı edindi üstün kalem Ve tek zanlı şeytan değildir mizan terazisinin huzurunda

Aldatmak mümkün ama aldanmak imkansız Hoyrat ömür üzerine çizilen çizgi adına Sonucu belli ve hikaye de güzel falan değil İmtihanmış dediler gerçeklerden en gerçek Göz, dil, el ve dahası unutur bu akdi “Bela” diyen lisanlar suskun artık Hedonizm dumanı dahi iki saniyelik bir ömre münâsip Kim dedi, her şey bana has, her şey bana nasip? Aynadaki çirkin midir, gözlerinin içine bakamayan, Kaçamak tufanı rüzgarının esip götürdüğü? Yoksa birkaç evrak mı bu sözlerin aşığı?

-Yusuf Çağlar