Bir zamanlar “home office” sadece kreatif işler yapanların, freelance çalışanların hayaliydi. Sonra pandemi geldi, dünya kilitlendi ve hepimiz bir anda pijamalarla Zoom toplantılarına katılan bireyler olduk. Şimdi ise birçok sektör için bu yeni düzen, kalıcı bir norm haline geldi.

Ama sorulması gereken soru şu: Uzaktan çalışmak gerçekten özgürlük mü, yoksa modern çağın parlatılmış yalnızlık biçimi mi? Bir yandan evden çalışma; trafikten, ofis içi saçma rekabetten, sürekli göz hapsinden kurtulmak demek. Diğer yandan ise; sosyalleşmenin azalması, iş-özel hayat dengesinin silikleşmesi ve “her an ulaşılabilir olma” baskısı demek. Yani kahveni mutfaktan alırken patronun sana Slack’ten “müsait misin?” diye yazabiliyor.

Peki gelecekte hibrit model mi kazanır, tamamen dijitalleşmiş ofisler mi? Yoksa bir noktada insanlar “ofis hayatı”nı yeniden özlemeye başlar mı? Ve daha önemlisi: Bu düzen psikolojik sağlığımızı nasıl etkiliyor?