Herkesin azami insani ihtiyaçlarıylada olsa aşağı görülmeden, üstten kibirli bir bakışla yanaşılmadan çalışabileceği bir işletme hayal ediyorum. Böyle bir işletme olsaydı senelerce çalışabilirdim ancak bunun ütopik bir hikaye olduğunu üzülerek bildirmeliyim.

Bakın son çalıştığım işletmede iyi sandığım birisi bana şu hikayesini anlattı: evine özel ders olarak çağırttığı öğretmeni ağlayarak dışarı çıktığını görmüş ve peşinden gitmiş öğretmene sormuş “ne oldu?” diye öğretmen de - oğlunuz öğrenmeye isteksiz olduğu için sordum neden çalışmak istemiyorsun diye oğlunuz da bana benim zaten her şeyim var benim çocuklarıma kadar yetecek paramı babam biriktirmiş neden çalışayım ki senin gibi fakir değilim ben dedi. Demiş ve bunu bana övünerek aktardığında burada bulunmamalıyım çanları benim için çalmıştı artık.

Nitekim hayal edelim siz iyisiniz ve müthiş bir işletme kurdunuz bu olmasaydı bile insanların üzerine basarak yalanla ve dolanla yükselen çalışanlarınız size çaktırmadan sizi manipüle ederek diğer çalışanlarınıza işkence edebileceklerdi.

İşte o yüzden mümkün değil ve bu karamsarlıkta yaşamak zorundayız.