SEVMEYİ BECEREMEDİM Sevmeyi beceremedim. Belki çok istedim, belki hep yarım kaldım… Dokunmayı bilmeyen ellerle, kalbin derinliklerine nasıl inilirdi bilmiyordum. Kimi zaman bir bakışa sustum, kimi zaman bir cümlede kayboldum. Kalbimde devinen fırtınayı sana bir liman gibi sunamadım. Sözlerim eksikti. Ya da fazlaydı belki , senin sessizliğini ezip geçen kadar. Sevmeyi beceremedim. Sana şiirler yazmak yerine kendimi susturdum gecelere. Karanlıklar anlattı seni bana, ve ben her defasında yanlış bir kelimeyle başladım seni sevmeye. Bir gülüşünü tutamadım ellerimde, bir veda kadar erken tükettim seni. Çünkü… ben sevmeyi, kendimi sevemediğim kadar beceremedim.

Hitap! Köprüler yıkılır derin çeşmelerden, Kabarır boşluğun, çeş - mi sineden Örülür en hazinli bilmecelerden ; Çöz dediğin yerdeyim ansızın! Sende yurdum insanı, sende oğul atası, Yankılanır aheste, memleket havası Boynumda hükmünün kalın yaftası; Vur dediğin yerdeyim ansızın! Akşamlar çoğalır , o kadîm akşamlar Yarınlara ganimet, sanki yanlızlıklar Şimdi, solundayım, vebâlden de ağır; Dönüşüm var dediğin yerdeyim ansızın! Sılam vitrindir ömür bekâsında Anılar çürür her defasında Bilmem hangi şiir hüzzam faslında? Adımı çiz dediğin yerdeyim ansızın! Hayâlin şimşekten bir pay ister, Umudum mahşere girmeyi bekler! Bana kâfidir, suretin yeter; Aklını kaçır dediğin yerdeyim ansızın! Firâkım meyyustur, gözlerim gaflet, Arzusudur nefsimin, öylesine illet! Müdafaa etmene tövbeler hizmet; Dilinde olsun dediğin yerdeyim ansızın! Kılı kırk yardım" aşk " talebinde, Meğer duaymış tek tecelli de ! Beni tekrar " kur" saatinde; Başla dediğin , yerdeyim ansızın! Tahtına sahiptir - Köşk- ü sarayım, Azamet dağlarında gezer - koşarım, Gönlünün divanından sesler duyarım; Yeter dediğin yerdeyim ansızın! İklimler topyekûn- zamansız ayar, Gönül atlasında tılsımlı yollar İlahi çemberi kalbimde arar ; Bul! dediğin yerdeyim ansızın! Ömer Bayram