Sonra bir çingene bastı üstüme Çamurlu ayakkabılarıyla. Üstümden trenler, vapurlar, atlılar geçiyordu. Beynimde hep korna sesleri.

Çığlıklar büyüyor . Bir şehir bas bas bağırıyordu içimde İsyanlar ,ihtilaller ,başkaldırılar .

Bildiriler okunurdu gece gündüz . Hak ,hukuk ,adalet !

Karıncalar böceklere laf atardı. Kusarken şişmiş midesini göstererek. Yetineceğiz derdi bir kirpi. "Açlıktan kim ölmüş "

Hırkasını kaptığı gibi çıkardı balkona patronlar. Asarlardı samur kürklerini portmantoya . Şöyle bağırırlardı. ""İnanın bize her şey güzel olacak"!

Kabasını alıyorum hayatın. Hayatıma hayat diyemem artık. Acı aniden diner derlerdi. Darmadağın gövdemi nasıl saklarım.

Kelimelerin tadına bakıyorum. Yutuyorum noktası olmayan cümleleri. Dahası çoktan akıttım zehiri kalbime. Yazamam mutluluk şiirleri artık.

Büyüttüm kalbimi de. Renkli perdeler arasına sakladım hatıraları. Ruhumu gömdüğüm yer hala belli. Bir boşluk daha kaldırmaz içim artık...