zamanlardan geçen hokkabaz

vazonun içine koyduğum gökkuşağı döküldü denizin derinlerine hüsran dalgalarda buldum sesimi pas tutmuş rehineler konuştu dudaklarımda dalganın kıyısında dargın insanlar dünyevi telaşlarının hançerinde kuş olup yükseldi tepelere ben ise kırgın kalemimle onları resmettim. irili ufaklı sonlar yazdım hayatlarına kimisi aşkından unufak hâlde kimisi gitmek ve kalmak arasında, terazi olmaya çalışanlardı. bazıları gözyaşlarını kuru topraklara döküp heba etti bazılarıysa yeşerttiği çiceği dalından kesti. hayat oyundu, onlar oyundan oldu ben kendimi anlatma gafletine düşmeyeli, bir cumartesi haince bir salıyı öldürmüştü. fotoğraflarına bakıp sildim camdaki lekeleri bulutlar uğramaz oldu rüya bahçelerime gözler ve bıçaklar bir iyilikten kötü bir akşamüstünü çıkartırmış bunu şarabın nahoş kokusuyla anladım anladım elimde kalan son zamanı tanıdım da hatta, zamanlardan geçen bir hokkabazı en güzel anımı bir tavşana çevirince anladım yanımdaki gülden mahsus olduğumu

"suladığım bütün kelimeler şimdilerde boğazımı sıkar oldu cümle vermeye başladı çınar peki burdan yarına ne çıkar?"

yasinucar