Çocukken saklambaç oynadığın o boş arsa artık yerinde yok. oraya kocaman bir apartman dikilmiş, balkonlarında çamaşır asılı, kimse dışarıda değil. mahalle bakkalının yerinde şimdi cam gibi bir zincir market var; ne veresiye var, ne “yine mi sakız aldın?” diyen amca. ama… çocukken misket oynarken çömeldiğin o kaldırım taşı hâlâ yerinde. çatlağını tanıyorsun. En garibi… sinek ilacı arabası geçse yine peşinden koşarsın gibi geliyor.

2.5 litrelik kola 8 tane pet bardak bir poşet çekirdek park masasına sığamadığımız o zamanlardan şimdi buluşmakta zorluk çektiğimiz bu dönemlere geleceğimizi içten içe biliyor gibiydik ama hala o parkın yanından geçerken buradaydık diyesi geliyor dilin

Akşam ezanına kadar oyun oynadığın arkadaşlarının birçoğu ile iletişimin kalmaması ve neredeyse hepsinin evlenip barklanıp farkı hayatlar yaşıyor olması.

En acısı da teyzelerin amcaların ya rahmetli olması ya da ikinci ayağını da çukura düşürüyor olması.

Geçmişimiz o güzel geçmişimiz…